6. Van alles wat (werken, sightseeën en het sociale leven)

Na de week tour, hebben we weer enorm veel zin om te starten bij OLE.
(bekijk ook onze vlog)

Even inkomen
Op het werk aangekomen is het wel weer even inkomen. Shirley had haar projecten voor de tour grotendeels afgerond en gaat nu pro-actief op zoek naar waar ze het meeste van toegevoegde waarde kan zijn in de resterende periode.
Dennis is gestart met de analyse voor fondsenwerving. Er is echter weinig informatie voor handen en hebben ze niets op papier aan processen, werkwijzen etc. Het blijkt dat er redelijk adhoc aan fondsenwerving gedaan wordt. Zodra er een nieuw project gestart wordt: zoals het toevoegen van grade 9 en 10, wordt er pas naar partners/sponsors gezocht omdat te kunnen bekostigen. Er is ook geen CRM systeem waarin de partners/donateurs goed worden beheert om later weer opgevolgd te kunnen worden voor nieuwe donaties, samenwerkingen of welke vorm van relatiemanagent dan ook.

Fris en donker
Het is ook even inkomen qua temperatuur en licht. Het is ineens erg fris op kantoor en donker als we uit het werk komen rond 17en. Onze collega's die met dikke down-jackets op kantoor zitten, kijken ons met onze korte broek, t-shirt en slippers erg gek aan. We hopen de laatste weken nog te overbruggen qua temperatuur, want we hebben geen  winterkleding mee en maar 2 lange (backpack) broeken. Een week verder moeten we er toch ook aan geloven: er volgt per dag een extra kledingstuk. Zo starten we maandag 30-10 met schoenen en sokken, dinsdag met een lange broek, woensdag met een vest. Veel wassen dan maar want met deze kleding willen we het wel rekken de laatste 2 weken in Nepal. Ook in de kamer thuis is het koud en met een avond temperatuur van 7 graden en geen kachel houden we ons met een thermoshirtje en extra dekens warm. Helaas moeten we toch ook al snel geloven aan de gevatte kou en hebben we een flinke Nepalese verkoudheid te pakken.

Nieuwe dagindeling
Ondanks het iets langer donker blijft ook in de ochtend worden we nog steeds vroeg gewekt door honden, krantenmannen, de huisgenoten of wat dan ook. 
Met de korte avonden en vroege ochtenden hebben we het plafond wel gezien en bedenken we om zo nu en dan voor het werk te gaan sporten. De fitness bis om 6:00 open en ook de Bollywood Zumba start om 6:30. Dus dat bevalt behoorlijk goed. Echt lekker de dag beginnen zo om 6:15 en zo hebben we uit het werk ook nog wat aan de korte avonden.

VriMiThee
Tijdens onze lunch pauze lopen we vaak even een klein rondje buiten om op te warmen omdat het binnen erg koud is. Anjana loopt gezellig mee en zo leren we haar ook wat beter en persoonlijker kennen. Ze stelt ook voor om vrijdagmiddag na het werk ergens een thee/koffie te drinken zodat we ook wat langer met elkaar kunnen praten en niet alleen over werk. Karma Coffee is een leuke koffie/thee tentje vlak bij ons huis en stellen dan ook voor om daar heen te gaan.

Sightseeën Bhaktapur
Googlemaps betrouwbaarheid
Googlemaps is hier niet te vertrouwen. Zo zijn we weleens een half uren gaan lopen naar een locatie die er totaal niet (meer) bleek te zijn en ook de openingstijden welke Google aangeeft kloppen niet. Of de eigenaren bepalen per dag en humeur wanneer ze open gaan. Zo wilde we naar Bhaktapur gaan en daar voor fietsen huren, hiervoor hadden we van te voren een en ander via Google uitgezocht. De winkel had om 10:00 open moeten zijn. Om 10:30 stonden we voor de deur maar niemand aanwezig. Na een telefoontje en een klein uurtje verder kwam er iemand de winkel openen en hadden we eindelijk onze fietsen en konden we met enige vertraging op pad.

Op naar Bhaktapur
De route er naar toe was goed te fietsen, veel beter dan naar thamel. Het was een brede weg (snelweg) welke voor Nepalese begrippen in een goede staat verkeerde. Na ongeveer 45 min fietsen kwamen we aan in Bhaktapur. Om het oude centrum in te mogen moeten niet Nepalezen entree geld betalen, hiervoor hadden we alleen niet genoeg cash geld bij ons en hadden we de pech dat er geen werkende pinautomaten waren. We hebben 10 verschillende automaten geprobeerd maar helaas niet een die het deed. Gelukkig had Dennis nog wat euro’s in zijn portemonnee welke we uiteindelijk hebben gewisseld bij een geldwisselkantoor, waardoor we toch naar binnen konden.

EIndelijk binnen
Het oude centrum is erg mooi en heeft veel oude tempels, echter is er door de aardbeving in 2015 ook zeer veel schade aangericht wat nog goed te zien is. Er wordt wel hard gewerkt aan herstel, maar dat gaat voorlopig nog wel even duren.
In de middag wordt het ineens erg bewolk en verschijnt er een dik donkergrijs wolkendek. In de lucht horen we gerommel en niet veel later begint het dan ook hard te regen. Snel duiken we een oude tempel in om te schuilen. Tijdens onze jungle trek in Chitwan hadden we een stel leren kennen uit New Zeeland en toevallig waren zij nu ook in Bhaktapur. Na wat berichtjes over en weer hadden we elkaar gevonden, erg leuk om ze nu hier weer tegen te komen en bij te kletsen.

Bijkomen
Thuis vermoeid en stoffig aangekomen was het tijd om te douchen en te relaxen. De hapjes zaterdag een paar weken terug was zo goed bevallen, dat we al boodschappen hadden gehaald voor dezelfde hapjes. Het was toch weer even werk, maar uiteindelijk lagen we “heerlijk” onderuit op ons harde bed, met heerlijke hapjes en een iets wat trage Netflix bij te komen met een serietje.

Zwembad crashen
Zoals al eerder aangegeven worden we hier met onze blanke kop als toerist bestempeld en worden we overal benadeeld door bijvoorbeeld veel meer te moeten betalen. Met een heldere, zonnige dag is de temperatuur nog heerlijk en wilden we toch nog een keer bij een zwembad relaxen. Bij de sportschool was het niet zo'n succes, dus bedachten we om onze toeristen koppen eens te benutten. Zo liepen we bij het dichtstbijzijnde hotel naar binnen om op zoek te gaan naar het zwembad om daar een middagje te relaxen. Normaal vragen de hotels hier tussen de EUR 15,- en EUR 25,- per dag, maar wij hadden dit keer het voordeel van het zijn van een toerist en ons werd niets gevraagd, sterker nog, we werden hartelijk begroet en werden netjes bediend aan het zwembad. En zo lagen we daar met onze Lonely Planet onze India reis voor te bereiden. Helaas werd het in de middag al weer snel bewolkt en was het dus niet echt zonnig, dat zal onze straf wel geweest zijn :-) Maar deze houden we erin.

Lekker setje
Aan de koeien op straat zijn we ondertussen wel aan gewend, maar op de terug weg van het zwembad komen we een stier tegen welke een scooter stond te dekken... wel een leuk setje om te zien, maar het zal je scooter maar wezen.

1-11 feestmaal
1 november hadden we een klein feestje te vieren. Interseccion, mijn bedrijf (Shirley :-) bestaat vandaag precies 7 jaar! En dit heeft het ook zeker mogelijk gemaakt dat wij nu deze mooie reis/ontwikkelingsprojecten kunnen doen! In Nederland zouden we hiervoor waarschijnlijk uit eten gaan, maar dat zit er hier helaas niet in gezien de kosten. Om er toch een feestelijk diner van te maken bedacht Chef Dennis om Shirley te trakteren op eigen gemaakte zoete aardappel friet, haar favoriet! Wat een feest!

Verder gaat het goed met het eten en de allergieën van Shirley, maar we blijven door het andere eten wel veel trek houden. Op sommige plaatsen krijg je ook voor onze gewenning kleine porties. Je leert voeding zo wel tot op de laatste kruimel te waarderen. We wassen geen bord of schaaltje af zonder elke kruimel te hebben gegeten en ook de twee kopjes thee overdag ipv 20 zijn echt om naar uit te kijken.

Guesthouse - Full house
In het begin van onze periode hadden we ontzetten geluk want hadden we het guesthouse nagenoeg voor onszelf. De huiseigenaar met zijn nichtje, wij en een enkele keer voor een paar dagen een andere huisgenoot, maar nu wordt het wel erg druk. In het begin leek alles nog redelijk vanzelf te lopen, maar nu beginnen we elkaar echt in de weg te lopen. Naast ons zijn er nu namelijk nog 4 andere meiden in huis, de huiseigenaar en voor 1-2 weken lang zijn familie (zus, neef, nichtje, nog een zus), jullie kunnen dus begrijpen dat we met 1 tafel, 2 scherpe messen, 2 gaspitjes niet echt meer uit de voeten komen. Gelukkig dat we er nog maar 2 weken zijn. Anders hadden we wellicht wel even verder gaan kijken.

Internetloze werkdag (2-11)
Dinsdagochtend lopen we weer vol goede moed naar kantoor. Eenmaal aangekomen blijkt alleen dat er helaas geen internet is. Ergens op straat worden er kabels vervangen en dit zal zo’n 2 uur duren is de verwachting. Alle collega’s hangen binnen een beetje rond maar er wordt niet gewerkt, zonder internet ligt hier bijna voor iedereen alles plat. Een dure dag dus voor de baas. De uren gaan voorbij maar we hebben helaas nog geen verbinding. Zelfs na de lunch nog geen verandering en krijgen we te horen dat het nog wel 2 tot 3 uur kan duren. We vragen of we dan maar naar huis mogen gegaan om thuis te werken gezien we daar vanmorgen wel internet hadden. Dat blijkt alleen een rare vraag te zijn, thuis werken is hier heel vreemd. Onderweg naar huis komen we de werkzaamheden voor het internet tegen. De straat ligt op meerdere plekken open en overal hangen en liggen er kabels. Thuis hebben we gelukkig wel internet en kunnen we de nodige dingen voor het werk doen en starten met onze voorbereidingen voor ons volgende avontuur in India.

Voorbereidingen India
De tijd vliegt voorbij en zo komt India ook in zicht. We beginnen met de voorbereidingen. Een treinrit van Delhi naar Varanasi duurt zo’n 12-14 uur en de kosten tov een vliegticket blijken onderhand net zo duur. Toch willen we met de trein vanwege de ervaring. Na heel veel agencies gecheckt te hebben en via tripadvisor adviezen ingewonnen boeken we de treintickets online. Dachten we. Het leek perfect te gaan, tot na de betaling. !Error: no seats available.! Refresh en we zien voor de trein, klasse en data toch weer de seats available staan. Toch nog een keer proberen. Maar helaas weer een error. Na weer wat e-mails en tripadvisor berichten later blijkt er toch maar een ipv twee Seats beschikbaar. Het zou wellicht alleen kunnen als wij ons beiden zouden opsplitsen in een andere coupe en dan te zitten en slapen tussen andere mensen. Met dit in gedachte en het minimale prijsverschil van totaal EUR 20,- besluiten we dan toch om vliegtickets te kopen en er 1:25 uur over te doen ipv 12 uur. De trein ervaring doen we dan wel in Zuid India een keer :-)

Ook een verblijf boeken voor Delhi gaat net als de treintickets niet echt soepeltjes. We hadden rechtstreeks contact met een hostel/guesthouse die voor ons zouden boeken. Ze gaven toen aan dat we het beste online konden boeken. Met een code die niet werkte en wederom contact vroegen ze of we via booking wilden boeken. Tijdens de betaling bij de boeking zien we ineens nog net dat de prijs 20% omhoog schoot. Weer contact met het guesthouse maar helaas de prijs was nu duurder ondanks we de dag ervoor al een kamer en prijs bevestigd hadden. Daar gaan we mooi niet meer heen. En zo zijn we weer uren verder met het zoeken naar en alternatief. 

Urban hash
Zaterdag besluiten we nog een keer met de Hash run mee te doen. Dit keer start deze vanaf een militaire basis ongeveer 20 min lopen van ons guesthouse. Het zal dus een urban hash run worden. Leuk voor de verandering. Ondanks deze run minder pieken en dalen heeft is hij aardig pittig door de vele valse stukjes in de tocht. En het is echt bijzonder hoe snel je alweer tussen de rijstvelden en bergen loopt, zo'n klein stukje vanaf de stad. Onderweg komen we langs een loklae hangout plek voor jongeren. We lopen totaal ruim 15km. Vermoeid maar voldaan komen we net voor het donker terug. De vuur korven gaan aan en er wordt gezellig gekletsts. Zo leren we de groep steeds beter kennen. En de organisatoren naast Rabi blijken ook nog Nederlanders te zijn. Na de gezellige middag en avond gaan we terug en alle stof afdouchen.

Sightseeën Kathmandu
We hebben inmiddels van alles gezien, maar bedachten ineens dat we nog niet eens naar de hoofdstad zijn geweest. En met nog maar twee weekenden te gaan besluiten we met het mooie weer een wandeling naar Kathmandu te maken van ongeveer 50 min We lopen door mooie (t.o.v. Thamel) brede straten en komen uit op Durbar Square van Kathmandu. We zien ook hier veel schade nav de aardbeving. Maar ook nog mooie intacte tempels. We zijn er beiden wel over uit dat bijna alle Durbar Squares veel van elkaar weg hebben. Patan, Bhaktapur en nu Kathmandu. Voor nu dus ook genoeg gezien.  Vanuit Kathmandu besluiten we door te lopen naar de Dream garden van Thamel. Deze blijkt een stuk kleiner dan we dachten dus na een korte break, schommelen in de traditionele swing chair, lopen we rustig terug richting Lalitpur. Zo zien we na de drukke stad, ook de lokale arme wijken langs de rivier om vervolgens weer door het drukke verkeer thuis aan te komen.

Slecht begin van de werkweek
Maandag ochtend hebben we een mailtje binnen dat de huurder in Nederland ondanks ons bepaaldetijd huurcontract voortijdig opzegt. Reden: hij heeft teveel last van de Domklokken en een haan. Uh dan moet je niet in de stad gaan wonen. Enne nooit naar Nepal gaan met alle herrie hier. Maar echt goed balen, want daar gaan onze inkomsten voor kosten compensatie, waar we hier de gehele resterende periode van zouden moeten/kunnen leven. En vanuit hier wil je daar helemaal niet mee bezig zijn. Na een dag goed balen, de lieve hulp van Michael in NL, mails uitgestuurd en regelen. Hoe eerder geregeld hoe beter dan maar. Maar leuk is anders want zo ver weg kun je zo weinig.

Op het werk missen we vandaag ook onze Didi dus we moeten tijdens lunch buiten de deur eten. Dat is voor shirley wat lastig met de weinige eettentjes in de buurt. Gelukkig vinden we een eettentje die wat curry maakt- alleen met 6 stukjes groente erin blijft haar maag de middag nog aardig door knorren. 

Voorbereidende en afrondende werkzaamheden
De maandag en dinsdag staan verder vooral in het teken van het event. Dennis is druk met alle laatste kleine voorbereidingen zoals het uitwerken van de profielen/achtergronden van de sprekers, checklisten etc. Shirley rond de laatste werkzaamheden af, zodat het team daarmee verder kan. En de laatste maandag volgende week nog gefinetuned kan worden.

Traditionele herdenkingsceremonie 
Onze collega Kabrinda nodigt ons uit voor de  traditionele ceremonie ter ere van zijn opa die een half jaar geleden is overleden. Uit het werk gaan we met een paar collega’s naar de locatie en zien daar een massa aan mensen. Er schijnen die dag wel 1200 mensen geweest te zijn. Heel bijzonder om mee te maken voor ons kaaskoppen. We worden naar een zaal geleid waar 4 enorme lange rijen mensen in kleermakerszit op een kleedje zitten. We doen onze schoenen uit en nemen ook plaats. We krijgen een bord van bananenblad en vervolgens lopen er twee mensen langzamer een waterkant en emmer zodat we onze handen kunnen wassen. Vervolgens lopen er mensen langs  met enorme pannen en opschep lepels om ons te voorzien van eten. En dan kunnen we met onze rechterhand als bestek beginnen met eten. Niet alleen voor ons is dat een interessante gebeurtenissen. De Nepalezen tegenover ons vinden het ook maar wat te interessant om ons te zien stunten met eten :-) nadat er een tweede ronde is bijgeschept worden de bordjes weggehaald, de restjes op de rond weggeveegd en neemt de volgende groep mensen plaats. Buiten kletsen we nog wat na waar velen nog de lokale alcohol en sigaretten nuttigen en dan vertrekken we weer naar huis. Heel bijzonder dit mee te maken- Als toerist zou je dit nooit mee maken. 

Op naar het event.
Voldaan thuisgekomen duiken we vroeg ons bed, met nog een lemon ginger honey tea tegen de Nepalese verkoudheid. Want morgen moeten we fit zijn: dan start de Educatie/Tech conferentie ter ere van het 10-jarig bestaan van OLE Nepal. Spannend! 
 

Video:
Bekijk ook onze vlog: https://youtu.be/8qhc8LFREHk
---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Steunen?
Wil je ons steunen en ook een bijdrage leveren?  Dit kan via de doneersite

---------------------------------------------------------------------------------------------------------