2. Het lokale leven

We beginnen al aardig onze weg te vinden in het Nepalese werk- en prive leven.

Bij OLE-Nepal kennen we inmiddels de (lastig uit te spreken) namen van de meeste collega's, variaties op de weg van kantoor naar huis, onze bijdrage is concreter en draaien nu volop mee.
En prive hebben we onze vaste mini groente winkeltje gevonden, we gaan al eerder naar bed en zelfs de harde bedden beginnen aangenaam te liggen :-)
Na wat uitstapjes buiten het dorp, beginnen we ons leventje in Lalitpur steeds meer te waarderen.

Op het werk
De dagen volgen een aardig straks schema. Om 9 uur komt iedereen binnen, om 9:30 wordt er een kopje zwarte thee geserveerd, om 10 start de standup, om 12:30 is er lunch, om 14:30 wordt er weer een kopje thee geserveerd en om 17:00 sluit iedereen af.

Dennis over zijn activiteiten bij Ole Nepal
Afgelopen weken heb ik vooral wat ad hoc klusjes opgepakt op de communicatie afdeling. Ik merk dat ik de taal zakelijk nog wat lastig vind, en daardoor sommige werkzaamheden. Dit hoop ik komende periode beter onder de knie te krijgen. Het is ook even wennen na 16 jaar binnen 1 bedrijf gewerkt te hebben, nu ineens in een andere organisatie. In plaats van de ad hoc klusjes zou ik ook hier liever ergens naar toe werken, daarom heb ik voorgesteld om me bezig te gaan houden met een analyse/advies voor fondsenwerving en de voorbereiding voor een groots event dat er aankomt.
OLE Nepal bestaat dit jaar namelijk 10 jaar en daarom wordt er binnekort een groot congres georganiseerd. Er komen sprekers en gasten van over de hele wereld. Het doel van het evenement is onder andere kennisdeling en zien hoe educatie door middel van het gebruik van technologie nog verder verbetert kan worden in Nepal en daarbuiten. Tijdens het event zullen er workshops zijn, scholen bezocht worden welke OLE Nepal heeft voorzien van lesmiddellen en materialen en presentaties worden gegeven door de gast sprekers.
 
Shirley over haar activiteiten bij Ole Nepal
Er wordt hier voor de ontwikkeling van de software met een soort SCRUM methode gewerkt. En ik maak dus deel uit van het SCRUM team. Verbaasd waren ze dat ik dat ook kende. Ik vermoed dat het hier nog niet zo bekend is. De stand-up meetings in de ochtend zijn alleen moeilijk te volgen want die gaan half in het Nepali en half in het Engels. Aan het einde komt dan de vraag wat ik wil toevoegen, uh wat is er gezegd. Gelukkig zijn er een aantal die de rest blijft attenderen in het Engels te spreken, alleen niet iedereen beheerst dat even goed.

Ik ben begonnen met een eerste analyse van E-Paath. Wat hier vooral naar voren kwam is de inconsistentie in interactie en het kleurengebruik. Rekening met kleurenblindheid is het eerste wat ik heb kunnen bijdragen. Het alleen rood en groen maken van kleine tekstletters gaat tenslotte 8% van de gebruikers (met name mannelijke) ten slotte niet zien. Samen met een grafisch stagiair zijn we nu kleur richtlijnen aan he opstellen en een basis set templates met kleur combinaties die gebruikt kunnen worden. Daarnaast ben ik aan het analyseren welke type oefeningen en interacties (behaviors) daar binnen gebruikt worden om tenslotte een aantal standaard behaviors te formuleren.
We hopen dat we dit ook nog in de praktijk gebruikt zien te worden tijdens ons verblijf om nog beter te kunnen optimaliseren.

De dagen richting Dashain festival
Het is hier bijna Dashain festival, het grootste festival van Nepal, dat 10 dagen duurt en eindigt op de dag van volle maan. Dag 1, 8,9 en 10 zijn de belangrijkste dagen en alles gaat dan ook dicht. Het is het feest van de vruchtbaarheid en van de overwinning van goed over kwaad. Dashain geldt voor veel hindoes als het begin van een nieuwe periode. Er wordt daarom voor gespaard en echt werk van gemaakt: huizen worden opgeknapt en armen kopen /maken alleen in deze periode nieuwe kleding. Qua belangrijkheid is het enigzins vergelijkbaar met onze Kerst.

Afgelopen woensdag avond hadden we met het werk het Dashain diner (het 'kerstdiner denken wij dan maar :-). En inderdaad wat een luxe voor hier! Na een 100% vegetarische start, hebben we drie stukjes kip gegeten bij de lunch! en bij dit Dashain diner weer een stukje. Kip heeft nog nooit zo lekker gesmaakt :-) Super leuk om de collega's op deze manier beter te leren kennen. Zo spraken we over verschillen en gewoonten, over het land, het werk. Ik vermoedde het al elke ochtend, maar nu bleek inderdaad dat mannen en vrouwen elkaar anders groeten. Mannen geven 's ochtends de mannelijke collega's een hand en groeten de vrouwen mondeling. Hoef ik vanaf nu ook niet meer ongemakkelijk met een hand uit te staan.

Nu we elkaar de avond wat beter leerden kennen werd het tijd vond iemand om leeftijden te raden. Blijft lastig want ze lijken allemaal nog zo veel jonger! Gelukkig kan ik ook wel leven met een gem geschatte leeftijd van 27 :-)
Als toetje had de Big Boss na de flessen water nog een flesje whiskey geregeld om met elkaar te delen, dus toen leerden we de collega's nog beter kennen en hun mooie gezang (zie of ik bedoel hoor vlog ;-)

Beetje beweging na kantoortijd
Na veel binnen zitten op een op zijn minst gezegd niet erg ergonomische werkplek lopen we natuurlijk een half uur terug, maar iets meer beweging buiten de stofwolken is voor ons fanatieke sporters wel gewenst. Naast de Hashrun op zaterdag gingen we op zoek gegaan naar een sportschool, maar die zijn hier met name voor de elite. Uiteindelijk hebben we een simpel pandje gevonden waar we, met ons verhaal bij de manager die de foundation ook nog eens kent, met een voor hier mooie prijs onbeperkt mogen komen sporten. En hij is nog om de hoek ook van waar we wonen op weg naar kantoor. Een proeflesje Zumba is hier toch wel anders als onze Europese Zumba. Een combi van Bollywood gemixt met wat 'pop'. Als ik later in de fitness zaal op de tv videoclips zie begrijp ik ook waarom. Alle videoclips hebben Bollywood als basis met wat beginselinvloeden van pop. Niet alleen qua dans, maar zeker om te luisteren moeten we hier nog even aan wennen. Lang leve Spotify :-)

Zaterdagen zijn onze zondagen
Het was al gezegd dat zaterdag een rustdag is. Na een paar keer voor dichte winkels en een sportschool gestaan te hebben begrepen we inderdaad dat zaterdag de rustdag is. In tegenstelling tot bij ons de zondag. De meeste winkels en attracties zijn dicht. En zondag is het overal gekkenhuis. En zeker de zondag voor het Dashain festival en dat hebben we geweten...

Kijk die Hollanders fietsen
Zondag wilden we namelijk naar Thamel om wat spullen te halen. Alleen is dat net even iets te ver om te lopen. Hier doen we alles lopend tot nu toe en ben je toch beperkt qua afstand. Dus hadden we het briljante Hollandse idee om fietsen te huren voor een dag. Goedkoper als met een taxi of bus en we kunnen stoppen waar we willen en er meteen een leuk uitje van maken. Dachten we...
Vrolijk stapten we op de fiets met helm en stofmasker, dwars door de auto's en brommers heen. De straten zijn hier tenslotte van iedereen. Net voor Kathmandu kwamen we in de enorme drukte uit. Blijkt het de drukste zondag van het jaar en plek. Niet normaal wat een mensen massa! Onbegrijpelijk dat al die mensen nog zin hebben om te shoppen. Ik zou allang weggegaan zijn. Gelukkig was het in Thamel iets rustiger. En al snel fietsten we als lokale: gewoon gaan, doorduwen en voorrang nemen. De terugweg was het nog drukker, wat een chaos.

Toeristenstempel
Ondanks dat we onze weg al aardig kennen en de lokale prijzen weten, blijven we eruit zien als toeristen en missen we de stempel op ons voorhoofd 'lokale vrijwilligers dus geen geld'. Van alles word je geprobeerd aan te smeren in deze grotere steden.

We keken elkaar instemmend aan: wat zijn wij blij dat we niet hier, maar in ons 'rustige' Lalitpur wonen!

Vrouwen doen het zware werk
Onderweg, al lopend naar de foundation viel het ons al een paar keer op. Wanneer er zwaar werk verricht moet worden staan de vrouwen voorop. Bij het bouwen van een nieuw pand bijvoorbeeld, waren ze bezig met het storten van beton. Hiervoor moet zand, cement en stenen in de beton molen worden gedaan. Vrouwen lopen af en aan met zware manden op hun rug die ondersteund worden door een band welke ze dragen op hun hoofd. De meeste mannen staan alleen maar toe te kijken en een aantal mannen scheppen de manden vol tot er niets meer bij kan.

Afronden voor het festival
De laatste twee dagen voor het festival waren we erg druk: enerzijds dingen afronden bij de foundation en daarnaast sneller dan gepland een trek voorbereiden. We zouden die eigenlijk aan het einde van ons verblijf doen, maar gezien de vrije dagen en het feest vooral op familie geend is, hebben we besloten nu vast te gaan. Voelt een beetje vroeg gezien we net lekker inkomen, maar met deze vrije dagen komt het mooi uit en heel leuk om na de eerste cultuur ervaring de natuur te ontdekken...

Bekijk ook onze tweede vlog: https://youtu.be/e9crvITqyYY

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Wil je ons steunen en ook een bijdrage leveren?  Dit kan via de doneersite

---------------------------------------------------------------------------------------------------------